Ο παππούς και η γιαγιά μου γνωρίστηκαν όταν ήταν 18 χρονών και βρίσκονταν στη Γερμανία όπου είχαν πάει να βρουν καλύτερη τύχη. Ο παππούς μου είναι από την Κω και η γιαγιά μου από την Κρήτη . Η γιαγιά μου πήγαινε να επισκεφτεί μια φίλη της σε μια πόλη της Γερμανίας που απείχε μια ώρα με το τρένο από τη δική της . Δίπλα ακριβώς από τη φίλη της έμενε ο παππούς μου. Ο παππούς μου μαγείρευε μακαρόνια εκείνη την ώρα και είχε ανοιχτή την πόρτα. Καθώς περνούσε η γιαγιά μου λοιπόν σταμάτησε , στάθηκε μπροστά στην πόρτα και τον χάζευε. Ο παππούς μου κάποια στιγμή πέταξε ένα μακαρόνι πάνω στο ταβάνι και η γιαγιά μου άρχισε να γελάει. Τότε ο παππούς πήρε χαμπάρι ότι η γιαγιά μου τον κοιτούσε και γύρισε να τη δει. Η γιαγιά μου τον ρώτησε:
-Γιατί πετάς τα μακαρόνια εκεί πάνω;
Ο παππούς μου τότε της απάντησε :
-Για να δω αν είναι ψημένα!
Η γιαγιά μου τότε του χαμογέλασε και έφυγε.
Μετά από αυτή τη συνάντηση γνωρίστηκαν και άρχισαν να κάνουν παρέα. Ο παππούς μου έπρεπε να γυρίσει στην Ελλάδα για να πάει φαντάρος και η γιαγιά μου τον ακολούθησε. Αρραβωνιάστηκαν και μετά ο παππούς μου έφυγε για το στρατό. Έμειναν 3,5 χρόνια αρραβωνιασμένοι και μόλις γύρισε ο παππούς μου από το στρατό παντρεύτηκαν! Όσο καιρό ο παππούς ήταν στο στρατό και η γιαγιά στην Κρήτη αντάλλασσαν ποιήματα, τραγούδια και ερωτικά ραβασάκια χειροποίητα. Ο παππούς της έγραφε και της έκανε ζωγραφιές και όλα αυτά με πολύ μεράκι. Τα δίπλωνε και όσο τα ξετύλιγες ανακάλυπτες και ένα καινούριο ποίημα ή μια καινούρια ζωγραφιά!
Αγάπη Δεληγιάννη, Γ1
(Τα ραβασάκια αυτά η Αγάπη μας τα έφερε στο σχολείο και ήταν πραγματικά έργα τέχνης! Ο συμμαθητής της Κωνσταντίνος Ζιάννης προσφέρθηκε να τα πάρει, να τα σκανάρει και να φτιάξει το ωραίο βίντεο που ακολουθεί! Εύγε και στους δυο σας!)