Κυριακή 19/3/2017 . Ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου το μεσημέρι σκεφτόμουν τι να κάνω για να ξεβαρεθώ . Να βάλω μουσική ; Μπα όχι πάλι τα ίδια … Να δω τηλεόραση ; Βαρετό . Να διαβάσω κανένα βιβλίο ;Ούτε αυτό . Αυτήν την φορά είχα μια ξεχωριστή ιδέα , να μην κάνω κάθε Κυριακή τα ίδια . Σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα που είχα διαβάσει σε μια ιστοσελίδα στο διαδίκτυο πριν 3 μέρες . Ένα άρθρο που έλεγε ταξίδι στον χρόνο με μόνο μερικά υλικά . Αλεύρι , μουστάρδα , σοκολάτα και δυο κούπες γάλα . Ξεκίνησα λοιπόν να το φτιάχνω , μύριζε κάπως απαίσια αλλά το αποτέλεσμα ήλπιζα να βγει ικανοποιητικό . Σε δύο λεπτά ήταν έτοιμο . Μετά από πολύ ανακάτεμα ήταν επιτέλους έτοιμο. Έφαγα μια κουταλιά και αμέσως βρέθηκα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με μια μεζούρα , αλλά αντί για εκατοστά είχε χρόνια . Επέλεξα να πάω στο 1920 να συναντήσω μια από τις καλύτερες γυναίκες φυσικούς που πέρασαν από τον κόσμο μας .
Αυτό ήταν λοιπόν . Παρίσι 1920. Είμαι έξω ακριβώς από το σπίτι της .Το καμπανάκι της έγραφε « οικογένεια Κιουρί» .τράβηξα το σχοινί για το καμπανάκι το έκανα πέρα δώθε δυό τρείς φορές και περίμενα με ανυπομονησία . Η πόρτα άνοιξε κάνοντας ένα περίεργο θόρυβο .
-Καλησπέρα ! μου είπε . Ψάχνετε κάποιον ; Μπορώ να βοηθήσω ;
-Καλησπέρα !Για την ακρίβεια εσάς ψάχνω . έρχομαι από το μέλλον και είμαι εδώ γιατί η καθηγήτρια της Ιστορίας μας , μας ανέθεσε μια εργασία για το παρελθόν και εγώ επέλεξα να πάρω συνέντευξη από εσάς αφού σας θαυμάζω κιόλας .
-Ευχαρίστως να σε βοηθήσω . Έλα , πέρασε μέσα .
Εγώ αμέσως έκατσα στον αναπαυτικό της καναπέ , με την σκέψη πως δεν της φάνηκε περίεργο ότι ήρθα από το μέλλον .
- Τι μπορώ να κάνω για σένα , μου είπε .
-Θα ήθελα να μου απαντήσετε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με την ζωή σας .
-Ευχαρίστως .
-Καταρχήν θα ήθελα να μάθω ποια χρονιά γεννηθήκατε και σε ποιο μέρος , και κάποια πράγματα για την παιδική σας ηλικία
-Εγώ γεννήθηκα στην Πολωνία και συγκεκριμένα στην Βαρσοβία το 1867. Από μικρή είχα ακουστά το πανεπιστήμιο της Γαλλίας και ήταν ένα από τα όνειρά μου να σπουδάσω εκεί. Είμαι η μικρότερη από τα πέντε αδέρφια και σε ηλικία 11 ετών έχασα την μητέρα μου από φυματίωση .Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος , μελετούσε Φυσική και μαθηματικά ,έτσι και εγώ βλέποντας τα βήματα του πατέρα μου τα ακολούθησα και έκανα τα όνειρα μου πραγματικότητα
-Πώς περάσατε στο πανεπιστήμιο ; Ξέρω πως στα περισσότερα πανεπιστήμια εκείνη την εποχή απαγορευόταν η φοίτηση τω γυναικών . Σωστά ;
- Εγώ ήθελα να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας , αλλά δεν μου επέτρεψαν , διότι δεχόντουσαν μόνο αγόρια . Δεν το άφησα κάτω και άρχισα να φοιτώ στο ‘ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ‘στη Βαρσοβία το οποίο πραγματοποιούσε διαλέξεις μυστικά .
Εγώ την παρακολουθούσα με τεράστια προσοχή και άκουγα κάθε της λέξη. Έπειτα την ρώτησα :
-Πώς γνωρίσατε τον σύζυγο σας τον Πιερ ;
-Μετά το πτυχίο μου , αποφάσισα να ασχοληθώ με τις ιδιότητες ορισμένων μετάλλων. Για αυτήν την μελέτη χρειαζόμουν ένα εργαστήριο . Εκεί γνώρισα τον Πιέρ . Τον αγάπησα με την πρώτη ματιά . Μέσα σε έναν χρόνο παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο . Μια από τις καλύτερες στιγμές μου με τον Πιέρ ήταν το ταξίδι του μέλιτος μας όπου γυρίσαμε όλη την Γαλλία με τα ποδήλατά μας .
- Θέλω να μάθω για τα δυο βραβεία σας .
- Το 1903 εγώ και ο Πιερ λάβαμε το πρώτο Νόμπελ όπου το μοιραστήκαμε με τον Μπεκερέλ . Αυτό το Νόμπελ βασίστηκε πάνω στην μελέτη μας στο φαινόμενο της ακτινοβολίας και της ραδιενέργειας .Επίσης το 1911 , λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Πιέρ , κατέλαβα το Νόμπελ Χημείας.
- Αναφέρατε το όνομα του συζύγου σας και τον θάνατό του .Μήπως μπορείτε να μου πείτε το αίτιο του θανάτου του ; Έπασχε από κάποια αρρώστια ;
- Δυστυχώς ο Πιερ βρήκε τραγικό θάνατο . Περνώντας απρόσεχτα έναν δρόμο του Παρισιού, συγκρούστηκε με ένα κάρο που το έσερναν άλογα και πέθανε ακαριαία .
- Λυπάμαι ….. Συγγνώμη εάν σας κούρασα απλα βρίσκω τη ζωή σας πολύ ενδιαφέρον . Θα μπορούσα να κάνω κάποιες ακόμα ερωτήσεις σχετικά με την προσωπική σας ζωή ;
- Εννοείται εγώ ήμουν πάντα και θα είμαι ανοιχτή προς τους ανθρώπους .
- Ωραία . Είχα ακούσει για μια ερωτική σας σχέση με ένα μαθητή του Πιερ . Ισχύει ;
- Μετά τον θάνατό του Πιερ ένιωθα μόνη καi έτσι έκανα μια ερωτική σχεση με έναν από τους μαθητές του . Οι κόρες μου δεν συμφωνούσαν καθόλου με αυτήν την ιδέα. Όμως δεν θέλω να συζητάω για αυτό .
-ΜΑΜΑΑΑΑ. ΜΑΜΑΑΑΑΑ πετάχτηκε μια φωνουλα από το πουθενά .
- Συγγνωμη . Με συγχωρείς. Η κόρη μου με χρειάζεται . Εάν θες πέρνα κάποια άλλη στιγμή να σου πω περισσότερα . Ευχαριστώ που πέρασες
-Χαρά μου . Είπα και εφυγα .
Τέλος και αυτή η κουραστική αλλά συναρπαστική μέρα . Αύριο σχολείο ……
Δομνίκη Χατζηνικολάου, Γ5